نبض شعر

انار شو که تمام لب تو را بمکم

به بغضم این‌همه سوزن مزن که می‌ترکم

شب است و عطر خوش نان تازه ی  تن تو

بگو چه کار کنم با دل پر از کپکم؟

دهانم آب می‌افتد، چقدر می‌افتد

دهانم آب برایت، انار با نمکم!

انار سوخته ام من دل مرا بچلان

نمک بریز و بنوش از دل ترک ترکم

شبی که بغض کنی، صبح می‌چکد گل گل

صدای گریة تو از لبان نی‌لبکم

مخواه دختر چوپان! که باد حمله کند

به دشت‌های پر از گله‌های شاپرکم

تو می‌شوی ملکه-گوشواره‌ات گیلاس

بساز با نخ گیسوت، تاج و قاصدکم

شبیه تکة ابری غریبه‌ام تو بگو

به چشمهات که باران کنند نم‌نمکم

ببین به دست من- این تا به فرق در مرداب-

بدل شده‌ است به فریاد آخرین کمکم

تو چون عروسک خاموش قصه‌ها شده‌ای

و من غریبة شهر هزار آدمکم

شبیه غربت یک لاک‌پشت در برکه

همیشه دور و بر چشمهات می‌پلکم

محمدسعید میرزایی

یک شاخه رز، یک شعر، یک لیوان چایی

آنقدر اینجا می نشینم تا بیایی

از بس که بعد از ظهرها فکر تو بودم

حالا شدم یک فرد مالیخولیایی!

بعد از تو خیلی زندگی خاکستری شد

رنگ روپوش بچه های ابتدایی

یک روز من را می کشی با چشمهایت

دنیا پر است از این رمان های جنایی

ای کاش می شد آخرش مال تو بودم

مثل تمام فیلمهای سینمایی!!

امسال هم تجدید چشمان تو هستم

می بینمت در امتحانات نهایی

می بینمت؟ اما نه! مدتهاست مانده است

یک شاخه رز... یک شعر... یک لیوان چایی

رضا عزیزی

با منی یا نه، نمی دانم، نمی دانم هنوز

عاشقم اینبار؟!... این را هم نمی دانم هنوز

گرچه کم کم رفت از یادت نگاه من، ولی

اتفاق دیدنت را کم نمی دانم هنوز

قصه را از نو بگو با چشمهایت!، عشق چیست؟!

چیزی از این واژه ی مبهم نمی دانم هنوز

آه... از روزی که دستت را تکان دادی به بعد

سرنوشتم را به غیر از غم نمی دانم، هنوز-

صبح تا شب واژه می ریزم سر راهت، ببخش

تحفه ای را بهتر از شعرم نمی دانم هنوز

***

باز می گویم :چرا رفتن؟! دلیلت را بگو!

باز می گویی: تو را محرم نمی دانم هنوز

حسن اسحاقی

با قلب من ای عشق، کاری کن که باید

کاری که دل بردارم از اما و شاید

کاری که تنها خود بدانی چیست، یا نه

کاری که حتی از خودت هم بر نیاید

ای دل جلائی تازه پیدا کن که این عشق

چون آه در آئینه خود را می نماید

باید که بر دیوار زندان سر بکوبم

آه مرا گر بشنوَد در می گشاید

رفتم که برگردم به آغوش تو ای عشق

تا جان بجای خستگی از تن درآید...

فاضل نظری

به ظاهر زائرم اما زیارت را نمی فهمم

من بیچاره لطف آشکارت را نمی فهمم

تو از من بیشتر مشتاق دیداری و من حتی

به دل افتادن گاه و گدارت را نمی فهمم

زیارت نامه می خوانم دلم از نور لبریز است

"اگر چه گاه معنای عبارت را نمی فهمم"

تو پرواز مرا در اوج می خواهی و می دانی

من از بس در قفس بودم اسارت را نمی فهمم

به جای غربت تو ازدحام صحن را دیدم

غریبی آه درد بی شمارت را نمی فهمم

...

به هر زائر سه جا سر می زنی- دلگرمی ام این است-

زیارت نه ولی قول و قرارت را که می فهم

حسین عباسپور

تو هم به فکر منی حاضرم قسم بخورم

همین زمان علنی حاضرم قسم بخورم

به شوق وصل تو هر روز روزه میگیرم

و با چنین دهنی حاضرم قسم بخورم

که مثل من تو هم از این فراق دلتنگی

به فکر آمدنی حاضرم قسم بخورم

تو در میان کسانیکه بینشان هستی

طلای در لجنی حاضرم قسم بخورم

سکوت میکنی اما در انتهای سکوت

لبالب از سخنی حاضرم قسم بخورم

دلت بهانه و جمعی به فکر صید تو اند

برای اینکه زنی حاضرم قسم بخورم

از این غزل خوشت آمد و مانده ای که از آن

چگونه دل بکنی حاضرم قسم بخورم

مهرداد بابایی

خیره ام در چشمِ خیست حسرتم را درک کن

قبله ام باش عاشقانه ، نیتم را درک کن

ای که رویایت دلیلِ گُنگِ عصیانم شده ست

شعرهایم ،گریه هایم ، خلوتم را درک کن

عشق را بر شانه ی اسطوره ها باریده ام

ردِّ اشکِ نیمه شب بر صورتم را درک کن

غرقِ آغوشت شدم، عریانی ام تسلیم توست

تا ابد می خواهمت این حالتم را درک کن

روزهای بودنم باتو علامت خورده است !

توی تقویمم بمان وُ عادتم را درک کن

گرچه نقشِ منفی ام را خوب ایفا کرده ام

در غزل ها جنبه های مثبتم را درک کن

از قرارم با تو یک عمر است که آواره ام !

لا اقل دلشوره های ساعتم را درک کن

صنم میرزاده نافع

دکتر سلام! روح و تنم درد می کند

چشمم، دلم، لبم، بدنم درد می کند

ذوق سرودنم، کلماتِ نوشتنم

دکتر! تمام خویشتنم درد می کند

احساس شاعرانگی ام، تیر می کشد

حال و هوایِ پر زدنم درد می کند

دکتر! نگفته های زیادی ست در دلم

لب وا که می کنم، سخنم درد می کند

می خواستم که لال بمانم، به جان تو!

دیدم سکوت در دهنم درد می کند

کیومرث مرادی

دل بسته ام به خط و به آن خال ... بگذریم

آهو ندیده ای و به هر حال ... بگذریم

یک شهر عاشقت شده ، بانو چه کرده ای؟

مردم برای چشم تو جنجال ... بگذریم

دلتنگ آسمان تو هستم مرا ببخش!

شاهینم و شکسته پر و بال ... بگذریم

جز سرپناه عشق تو جایی ندارم و ...

می ترسم اینکه قلب تو اشغال ... بگذریم

ای گل! خیال وصل تو در خواب هم نشد

ریحانی و به بوی تو از حال ... بگذریم

" ما در پیاله عکس رخ یار دیده ایم "

من دلخوشم به خواجه و این فال ... بگذریم

از خود بگویم؟ از تو چه پنهان که مدتی ست

این شاعر شکسته ی بدحال ... بگذریم

یوسف که نیستم به سلامت گذر کنم

یک شاعرم که داخل گودال ... بگذریم

می خواستم که عقده ی دل وا کنم ، ولی

امشب به احترام غمت لال ... بگذریم

این وعده های پوچ به جایی نمی رسند

امسال هم مطابق هر سال ... بگذریم

 حامد نصیری

عاشقم،

اهل همین کوچه ی بن بست کـناری

که تو از پنجره اش پای به قلب من ِ دیوانه نهادی

تو کجا ؟ کوچه کجا ؟ پنجره ی باز کجا ؟

من کجا ؟ عشق کجا ؟ طاقتِ آغاز کجا ؟

تو به لبخند و نگاهی

منِ دلداده به آهی

بنشستیم.

تو در قلب و

منِ خسته به چاهی

گُنه از کیست ؟

از آن پنجره ی باز ؟

از آن لحظه ی آغاز ؟

از آن چشم ِ گنه کار ؟

از آن لحظه ی  دیدار ؟

کاش می شد گُنهِ پنجره و لحظه و چشمت،

همه بر دوش بگیرم

جای آن یک شب مهتاب،

تو را تنگ در آغوش بگیرم.

شاعر :

رحمان نصر اصفهانی

فریدون مشیری