نبض شعر

آخرش درد دلم کور و کَرَم خواهد کرد

اشک آغشته به خون،خون جگرم خواهد کرد

چشم در چشم، صدایت، نفست، آغوشت

فکر این حادثه ها، در به دَرَم خواهد کرد

یاد تو در دل من مثل همان خمره ی می

هرچه می کهنه شود،مست ترم خواهد کرد

اگر این فاصله ها کم نشود می دانم

تبِ گیرایِ غمت، جان به سرم خواهد کرد

آنقَدَر مست توام بی خبر از دنیایم

آخرش مرگ فقط با خبرم خواهد کرد

جلال_جاوند

هرچند حیا می‌کند از بوسه ی ما دوست

دلتنگی ما بیشتر از دلهره اوست

الفت چه طلسمی است که باطل‌شدنی نیست

اعجاز تو ای عشق نه سحر است نه جادوست

ای کاش شب مرگ در آغوش تو باشم

زهری که بنوشم ز لب سرخ تو داروست

یک‌بار دگر بار سفر بستی و رفتی

تا یاد بگیرم که سفر خوی پرستوست

از کوشش بیهوده خود دست کشیدم

در بستر مرداب چه حاجت به تکاپوست

#فاضل_نظری 

نه از خندیدنم خندان نه از رنجیدنم غمگین 

مرا نادیده می‌گیرد چه دردی بیشتر از این؟

 خدا عمرت دهد، آهسته این را گفت و ترکم کرد !

نفهمیدم که با حرفش دعایم کرد یا نفرین ؟

گمان کن روی آتش چند خرمن پنبه بگذارند 

نشد بر داغ عشقش حرف‌های دیگران تسکین

تو ای دنیا چه مکر تازه‌ای در چنته‌ات داری؟ 

فریبت را نخواهم خورد بدسیمای خوش تزئین !

نفهمیدم چه‌ها دیدم، نمی‌دانم چه خواهم دید 

تمام زندگی خواب است! خوابی مبهم و سنگین

#مجید_ترکابادی

شادم که با شکایت تلخی که داشتم 

در باغ عشق، دانه نفرت نکاشتم 

بیگانگان اگرچه به من زخم میزنند  

اما رفیق، از تو توقع نداشتم ...

نگذاشتی سری بگذارم به شانه‌ات  

ای کاش میگذشتی و سر میگذاشتم ...

شکر خدا که موجب خوشنامی من است  

نامت که بر کتیبه قلبم نگاشتم

ای شعر تازه، اینهمه تکرار را ببخش ! 

بی روی دوست، ذوق چنانی نداشتم

سجاد_سامانی

زخم بر دل دارم و سخت است پنهان کردنش

مثل هابیلی که گیجم کرده فکر مدفنش

پیش من لبخند تلخی زد که حتی هیچکس

‎انتظارش را ندارد لحظه‌ای از دشمنش

آن قدر دور است از من که شب ویرانی‌ام

‎گرد و خاکی هم نمی‌شیند به روی دامنش

‎رفت اما یادگاری بین ما جامانده است

‎حسرت او بر دل ما، حق ما بر گردنش

‎هم غم کنعانیان شد، هم عزیز مصریان

‎لطف‌ها کرده به یوسف قصه‌ی پیراهنش

 محمد_شیخی

نیستی ..لالایی ِ حسرت خرابم می کند 

آتش تنهایی و غربت کبابم می کند 

گاه می گویم که شاید این همه غم حکمت است

یا که خوشبختی به زودی انتخابم می کند 

سینه ی خود را اگر بشکافم و مضمون دهم 

دوستی شاعر نما فورا کتابم می کند 

حال من بدتر نباشد ،از تو بهتر نیستم

مادرم با زحمت صد قرص خوابم می کند 

صبر تنها مرهم دلهای نارو خورده است

رفتی و کم کم زمان دارد مجابم می کند 

یا خودت با من بمان یا خاطراتت را ببر 

زیستن با دشنه ای در سینه ، آبم می کند ...

رهی_کاوه

با من به خنده گفت که باری هنوز هم؟ 

گریان جواب دادمش، آری هنوز هم 

آری اگر تو نام من از یاد برده‌ای 

از دل نرفته یاد تو، باری، هنوز هم 

شوق هزار غنچه نشکفته با من است 

تا بشکفد به باغ بهاری، هنوز هم 

سر می‌نهم به بالش حسرت، در این امید 

تا سر نهم به دامن یاری، هنوز هم 

زآن آتشی که عشق تو در جان من فکند 

مانده است شعله‌وار شراری، هنوز هم 

عادل! صبور باش که در این جهان کسی 

یک گل نچیده بی‌غم خاری هنوز هم 

#حداد_عادل

آغاز کن تمام خودت را برای من 

پایان بده به غربت بی انتهای من 

سرکش ترین سروده ی شبهای شعر باش 

فانوس شو به تیرگی از ابتدای من 

با من بیا به هر چه که باید به پا کنی 

دستم بگیر و پا نکش از ماجرای من 

یکبار هم تصور این را نکرده ام 

کی میرسی به شهر سکوت صدای من 

کی میرسی به بغض گلوی ترانه ها 

کی میرسی به سردی حال و هوای من 

وقتی که باز هم گره ای کور میشوم 

ای کاش وا کنی گره از ساق پای من 

ذهنم ولی به رفتنت عادت نکرده است 

بویت هنوز میرسد از قصه های من 

#مهشید_دلگشایی

دلگیرم از تقدیر و دستم بند جایی نیست

لعنت به آغازی که آن را انتهایی نیست

سقراطم و شاگردهایم دشمنم هستند

این درد را جز شوکران نوشی دوایی نیست

دست گدایی پیش هرکس بردم، الا او

ما را قنوتی هست، اما "ربنایی" نیست

دنیا بجز غربت چه دارد؟ هیچ بعد از هیچ

در دوستانت هم بگردی آشنایی نیست

چشم تماشای شکوهت را ندارد دهر

آن روز کفش‌ات میدهد دنیا که پایی نیست

نجار پیری هستم و این آخر عمری

حالا که محتاج عصا هستم... عصایی نیست

#حسین_زحمتکش

گفتی برایت درد و غم می آورم، باشد

بد نیست گاهی در دلم احساس غم باشد

دنبال راه عمر جاویدان نمی گردم

بگذار عشقت جاده ای سوی عدم باشد

با مرگ من زیباتر از این نیز خواهی شد

زیباتری وقتی که در چشم تو نم باشد

دستم قدم زد باز عطر گیسوانت را

بهتر که راهش در شبی پر پیچ و خم باشد

عشق است نامش یا جنون تقدیر مردی که

دیوانه ی تو باشد و دیوانه هم باشد

#محمد_رفیعی