نبض شعر

هی فکر می کنم که چگونه؟ چرا؟ چطور؟

من سال هاست گریه نکردم، شما چطور؟

من سال هاست عاشق چشمی نبوده ام

حالا نگاه کن منِ پر ادّعا چطور...

بگذشتم از غرورم و با چشم های خیس

ساکت نشسته ام که بفهمم تو را چطور...

وصفت کنم الهه ی پنهان میان شعر

شیطان بخوانمت؟ نه... فرشته؟ خدا چطور؟

این کوچه ها به غربتم اقرار می کنند

اینها که دیده اند به دیوارها چطور....

هی فکر می کنم که چه شد عاشقت شدم؟

هی فکرمی کنم که چرا؟کِی؟کجا؟چطور؟

#مجید_ترکابادی

طوریم نیست، خرد و خمیرم فقط همین! 

کم مانده است بی تو بمیرم

فقط همین !

از هرچه هست و نیست گذشتم ولی هنوز

در مرز چشم های تو گیرم

فقط همین !

با دیدنت زبان دلم بند آمده‌ست

شاعر شدم که لال نمیرم

فقط همین! 

#محمدعلی_بهمنی

چشم تو را اگرچه خمار آفریده‌اند 

آمیزه‌ای ز شور و شرار آفریده‌اند

از سرخی لبان تو ای خون آتشین 

نار آفریده‌اند، انار آفریده‌اند

یک قطره بوی زلف ترت را چکانده‌اند 

در عطردان ذوق و بهار آفریده اند

زندانی است روی تو در بند موی تو

ماهی اسیر در شب تار آفریده‌اند

مانند تو که‌پاک ترینی فقط یکی

مانند ما هزارهزار آفریده‌اند

دستم نمی‌رسد به تو ای باغ دور دست 

از بس حصار، پشت حصار آفریده‌اند

این است نسبت تو و این روزگار یأس:

آیینه‌ای میان غبار آفریده‌اند

#سعید_بیابانکی

بُغض  ِسنگین  ِگلویم را نمی فهمد کسی

تلخی  ِسِرّ  ِمَگویم را نمی فهمد کسی

حال  ِمن وقتی که بعد از سالها دلواپسی

می نشینی رو به رویم را نمی فهمد کسی

پشت این لبخندها تشخیص دردم ساده نیست

سر به زیرم ، های و هویم را نمی فهمد کسی

مثل یک زندانی ام ، از بند مهرت ناگزیر

جز  "رهایی" آرزویم را نمی فهمد کسی

صد گره بر روسری های پریشان من است

نغمه های تار مویم را نمی فهمد کسی

می شناسی شاعرت را ، خنده های تلخ را

جز تو هرگز خُلق و خویم را نمی فهمد کسی

#سمیرا_غفاری

تحریم نکن وسوسه ی عطر تنت را 

ای کاش که با خود نبری پیرهنت را

شاعر شدنم حادثه ی خوب و خوشی بود 

باید که ببوید دهن "من" دهنت را 

 "در حسرت گفتار" تـو" آواره ترینم"

 کوتاه نکن هیچ زمانی سخنت را 

ما عاشق و معشوق ترین زوج زمینیم 

بسپار به "من" دغدغه ی ما و منت را 

از مرز شب خستگی ام بگذر و هرگز

از ذهن خودت دور نگردان وطنت را

تا مرگ در آغوش هم آرام بگیریم

از یاد ببر فکر و خیال کفنت را

"تـو" پاک ترین مریم تاریخ زمینی 

تحریم نکن وسوسه ی عطر تنت را

#فرهاد_حامد

من آن یخم که از آتش گذشت و آب نشد

دعای یک لب مستم که مستجاب نشد

من آن گلم که در آتش دمید و پرپر شد

به شکل اشک درآمد ولی گلاب نشد

نه گل که خوشه‌ی انگور گور خود شده‌ای

که روی شاخه دلش خون شد و شراب نشد

پیمبری که به شوق رسالتی ابدی

درون غار فنا گشت و انتخاب نشد 

نه من که بال هزاران چو من به خون غلطید

ولی بنای قفس در جهان خراب نشد

هزار پرتو نور از هزار سو نیزه

به شب زدند و جهان غرق آفتاب نشد

به خواب رفت جهان آنچنان که تا به ابد

صدای هیچ خروسی حریف خواب نشد 

#غلامرضا_طریقی

اِسپند نسوزاندم و آبی نفشاندم

اندوهِ خودم را به خیابان نکشاندم

بعد از تو در  ِ خانه‌ی خود را نگشودم

بعد از تو کسی را به کنارم ننشاندم

از پشت همین پنجره‌ی رو به تماشا

سمتی نخرامیدم و چشمی نچراندم

برداشتم از گوشه‌ی رف، کهنه کتابی

هی خواندم وُ هی خواندم وُ هی خواندم وُ خواندم

درگیر سفرنامه مجنون شدم اما

خود را به سرا پرده‌ی لیلی نرساندم

خواندم شب تنهاشده‌ای را و دلم سوخت

از پلکِ تَرَم هرچه که خواب است پراندم

رفتی و به شهری که دلت خواست رسیدی

من هم شب بیداریِ خود را گذراندم ...!

 #محمد_سلمانی 

میشود بغلم کنی؟؟

محکم،

از آنهایی که سرم چفت شود روی قلبت و حتی هوا هم بینمان نباشد...

میشود بغلم کنی؟؟

دلم تنگ است

برای بوی تنت،

برای دستانت که دورم گره شود

و برای حس امنیتی که آغوشت دارد...

میشود بغلم کنی؟؟

هیچ نگویی،

فقط روی موهایم  بوسه بکاری 

و بگذاری گریه کنم...

و آرام در گوشم بگویی مگر من نباشم که اینجور گریه کنی 

میشود بغلم کنی؟؟

تمام شهر میدانند از تو هم پنهان نیست،

همین روزهاست که دلتنگی کاری دستم دهد

و در حسرت لمس دوباره ی آغوشت

برای همیشه بمانم...

میشود بغلم کنی؟؟

#فاطمه‌جوادی

برای تو چه کسی از بهار خواهد گفت؟!

از اضطراب «نخستین قرار» خواهد گفت؟!

برای آن «دل ناماندگار بی درمان»

هزار و یک غزل ماندگار خواهد گفت؟!

کسی که قصه‌ی تنهایی مرا با تو -

به سایه‌های غم انگیز غار خواهد گفت؟!

شبی که بشکند این بغض چندساله ‌ی من

یکی برایت از این «انفجار» خواهد گفت!

اتاق بیخوابی و لحاف و بالشم از -

کلافگی شب انتظار خواهد گفت! 

یکی کنار تو یک روز حرف‌های مرا -

به جای «گریه‌ی بی‌اختیار»، خواهد گفت!

تمام خاطره‌ها را قطار خواهد برد!

تمام خاطره‌ها را قطار خواهد گفت!

شکنجه ام بکنی، من سکوت خواهم کرد!

که حرف‌های مرا «روزگار» خواهد گفت!

#اصغر_عظیمی_مهر

غمم را شرح خواهم داد اگر پیدا کنم گوشی

اگر پیدا کنم همقد تنهاییم، آغوشی

که ام؟ در وعده گاه خنجر و نیرنگ، سهرابی

میان آتشی از کینه و تهمت، سیاووشی

چنان بر چهره ام با غصه چنگ انداختی دنیا

که از شادی نشانم نیست جز لبخند مخدوشی

من از صدها تَرَک در پای بست خانه، آگاهم

دلم را خوش نخواهد کرد هیچ ایوان منقوشی

به دنبال هماوردم مرو، بیهوده می گردی

به قصد نفی و انکارم میا، بیهوده می کوشی

فریب جان ِسرشار از سکوتم را مخور، روزی

دهان از خون دل وا می کند هر کوه خاموشی

#سجاد_رشیدی_پور