نبض شعر

به قلبم نشستی نگفتم چرا

دلم را شکستی نگفتم چرا

            به تاری ز گیسوی ابریشمت  

            دلم را ببستی نگفتم چرا

یکی خواب شبهای چشمم ربود

چو دیدم تو هستی نگفتم چرا

            تو آن بیت سبزی که در شعر من

            به زاری نشستی نگفتم چرا

هر آن عهد بستی به روز خزان

بهاران گسستی نگفتم چرا

            بیا امشب از دوش جبران بکن

            که دزدانه جستی نگفتم چرا

قنبر علیزاده

سوختن با تو به پروانه شدن می ارزد

عشق این بار به دیوانه شدن می ارزد

                       گرچه خاکسترم و همسفر باد ولی

                       جستجوی تو به بی خانه شدن می ارزد

تیشه بر ریشه قصری که در آن شیرین نیست

بیستون بی تو به ویرانه شدن می ارزد

                       یوسفم سینه ی من پیرهن پاره ی من

                       ننگ این قصه به افسانه شدن می ارزد

خاک خامم عطش آتش و می در دل من

بزن آتش که به پیمانه شدن می ارزد

                       شانه ام زیر غم عالم و آدم اما

                       یک نفس زیر سرت شانه شدن می ارزد

علی سعادت شایسته

دریای شور انگیز چشمانت چه زیباست

آنجا که باید دل به دریا زد همین جاست

در من طلوع آبی آن چشم روشن

یادآور صبح خیال انگیز دریاست

بیهوده می کوشی که راز عاشقی را

از من بپوشانی که در چشم تو پیداست

ما هردومان خاموش خاموشیم اما

چشمان ما را در خموشی گفتگوهاست

گل کرده باغی از ستاره در نگاهت

آنک چراغانی که در چشم تو برپاست

بگذار دستم راز دستت را بداند

بی هیچ تردیدی که دست عشق با ماست

دیروزمان را با غروری پوچ کشتیم

امروز هم زان سان ولی آینده ماراست

حسین منزوی

غم خوار من به خانه‌ی غم ها خوش آمدی

با من به جمع مردم تنها خوش آمدی    

                   بین جماعتی که مرا سنگ می زنند

                   می بینمت برای تماشا خوش آمدی

راه نجات از شب گیسوی دوست نیست

ای من، به آخرین شب دنیا خوش آمدی

                   پایان ماجرای من و عشق روشن است

                   ای قایق شکسته به دریا خوش آمدی

با برف پیری ام سخنی بیش از این نبود

منت گذاشتی به سر ما خوش آمدی

                   ای عشق ای عزیزترین میهمان عمر

                   دیر آمدی به دیدنم اما خوش آمدی!

فاضل نظری

نمیدانم ز من برگشته مژگانت چه میخواهد

نگاه نافذ و گیرای چشمانت چه میخواهد

                لب لعلت چه میگوید قد سروت چه میپوید

                اگر اینها طلبکارند هجرانت چه میخواهد

به غارت رفت شهر دل سر زلفت چه سر دارد

ز قلب خسته ام طعن رقیبانت چه میخواهد

                به روی نعش جان ، اسب جفایت از چه میتازد

                وفایت این مبارز جوی میدانت چه میخواهد

ز جان من که در چاه غروب تلخ هجرانت

طلوع سینه ی چاک گریبانت چه میخواهد 

                پریشان تر ز مجنونم نمیدانم دگر آیا 

                پریشانی گیسوی پریشانت چه میخواهد

به راهش حق شناسا ، نقد جان دادی نمیدانم

رقیب بی مروت دیگر از جانت چه میخواهد

محی الدین حق شناس

بانگ خروس ، صبح دل آزار دیگری

    مردم چه دلخوشند به تکرار دیگری

               ای کاش چشمهای مرا خواب می ربود

                وقتی امید نیست به دیدار دیگری

 یک دل اضافه کرد به دلهای خون شده

 از عشق بر نیامد اگر کار دیگری

                بعد از تو من به درد خودم هم نمی خورم

                تحمیل شد به جامعه سربار دیگری

 خوش باد روزگار تو با هر که خواستی

 اما مباد قسمت من یار دیگری .

مسلم محبی

وبلاگ شاعر : http://labedaria.blogfa.com

حق داشتی که محو تماشا نمی‌ شدی

درگیر بی قراری دریا نمی‌ شدی

               حق داشتی که بگذری از من به سادگی

               آخر تو که شکسته و تنها نمی شدی !

فرقی نداشت ، بود و نبودم برای تو

گم می‌شدم مدام و تو پیدا نمی‌ شدی

               با هر نفس ، خیال تو از من عبور کرد

               پابند التماس نفس‌ها نمی‌ شدی

هرگز نشد که از دل تو با خبر شوم

ای کاش بی بهانه معما نمی‌ شدی

               شاید اگر که عشق دلم را نمی‌ شکست

               در شعر من تو اینهمه زیبا نمی‌ شدی

رفتی و مانده ام من و دلتنگی و سکوت

دنیای کوچکی که در آن ، جا نمی‌ شدی …

مرضیه خدیر

از اینجا میروم روزی تو می مانی و فصلی زرد

بگو با این خزان آرزوهایم چه خواهی کرد؟

از این جا می روم  شاید همین امروز یا فردا

تو خواهی ماند تنها در حصار خشت هایی سرد

از اینجا می روم تا شهر فرداهای نا معلوم

که آنجا سرنوشتم هر چه پیش آورد ،پیش آورد

از اینجا می روم اینجا کسی آیینه باور نیست

که دارد آسمانش سنگ میبارد ،زمینش گرد

دریغا دیر خیلی دیر ،خیلی دیر فهمیدم

که من چندی ست هستم از مدار اعتنایت طرد

در آن آغاز بعد از من در این پایان بعد از تو

که خواهی دید خیلی فرق دارد مرد با نامرد

تو را در خوابهایم بعد از این دیگر نخواهم دید

تو را با آب ها آیینه ها معنا نخواهم کرد

محمد سلمانی

تازه  تازه  دلربا تر  میشوی

کم کمک شیرین اداتر میشوی

              پیشتر بیگانه بودی با دلم

              نرم نرمک آشنا تر میشوی

ساده بودی چون دل یک رنگ من

رنگ رنگ و با صفا تر میشوی

              حجب در ناز نگاهت خفته بود

              شوخ چشما بی حیاتر میشوی

نکته میریزد لب رنگین تو

هر چه داناتر بلاتر میشوی

              هر چه افزون میکنم با تو وفا

              نازنینا بی وفاتر میشوی

سرکشی با من مکن رام تو ام

مهربان شو دلرباتر  میشوی

              نیست مقبولت سخنهای صبا

              دم به دم بی اعتنا تر میشوی

صبا کرم خانی

باید تو را همیشه به دقت نگاه کرد

یعنی نه سرسری، سر فرصت نگاه کرد

           خاتون! بگو که حضرت خالق خودش تو را

           وقتی که آفرید چه مدت نگاه کرد

هر دو مخدرند که بیچاره می کنند

باید به چشم هات به ندرت نگاه کرد

           هر کس نظاره کرد تو را دلسپرده شد

           فرقی نمی کند به چه نیت نگاه کرد

عارف اگر برای تقرب به ذات حق

زاهد اگر برای ملامت نگاه کرد

           تو بی گمان مقدسی و کور می شود

           هر کس تو را به قصد خیانت نگاه کرد

مسلم محبی