نبض شعر

هر چند از تو خاطرم آزرده باشد

بگذار لبخندت دلم را بُرده باشد

مثل لب دریا عطش می آورد باز

عشقی که آب از بوسه هایت خورده باشد

وقتی سرت بر شانه ام باشد غمی نیست

بگذار عشقت خنجری بر گُرده باشد

فرقی ندارد آشیانی هست یا نه

در چشم گنجشکی که جفتش مُــرده باشد

آیینه در آیینه در آیینه ها... تو....

نشکن! فقط بگذار ماتم برده باشد

گاهی صدایم کن که این دیوانه ناگاه

در خواب آغوش تو جان نسپرده باشد...!

اصغر معاذی

به جای گندم از امروز، سیب می کِشمت

هــــــــــزار مرتبه آدم- فریب مــی کشمت

              نه آنقدر کـــــه به دوزخ کشـــــانی ام این بار

              به رغـــم وسوسه هایت نجیب می کشمت

پـــر از سکوت نیایش، پــر از شکــــوه دعا

وضو گرفته به امــــــن یجیب می کشمت

              برای این که بدانی چه می کشم گــاهی

              میان این همــه آدم، غـــــــریب می کشمت

و مثل پنجـــــــره هایـــی کـه رو به دیوارند

از آسمان و زمین، بی نصیب می کشمت

              بایست! دار مسیحــــــم بـــه پـــا شود حـــــالا

              شبی که بال گشـــــودی صلیب می کشمت

تــو شاعــــــرانه ترین هفت سین عمر منـــی

میان سفره فقط هفت سیب می کشمت!

اصغر معاذی

از خواب چشم های تو تا صبح می پرم

این روزها هــوای تو افتاده در سرم

هر سایه ای که بگـذرد از خلوتم تویی

افتاده ای به جان غزل های آخرم

گاهی صدای روشنت از دور می وزد

گاهی شبیه ماه نشستی برابرم

یا روبه روی پنجره ام ایستاده ای

پاشیده عطر پیرهنت روی بستـــرم

گاهی میان چادر گلدار کودکی ات

باران گرفته ای سر گلدان پرپرم

مثل پری در آینه ها حـرف می زنی

جز آه…هرچه گفته ای از یاد می برم

نزدیک صبح، کنج اتاقم نشسته ای

لبخند می زنی و من از خواب میپرم…

اصغر معاذی

کجاها را به دنبالت بگردم شهر خالی را…!؟

دلم انگــار باور کــرده آن عشق خیالـی را

             نسیمی نیست… ابری نیست… یعنی:نیستی در شهر

             تـــــو در شـهری اگــر باران بگیرد این حوالـی را

مرا در حسرت نارنجــــزارانت رهـــا کـــــردی

چراغان کن شبِ این عصــرهای پرتقالی را

             دلِ تنگِ مـــرا با دکـمه ی پیــراهنت واکن

             رها کن از غم سنـجاق، موهــای شلالی را

اناری از لبِ دیوار باغت ســرخ می خنــدد

بگیر از من بگیر این دستـهای لاابـــالی را

             شبی دست از سرم بردار و سر بر شانه ام بگذار

             بکش بر سینه این دیوانـه ی حـالی به حـالی را

نسیمی هست… ابری هست… اما نیستی در شهر

دلــم بیهوده مــی گردد خیابان های خالـی را…!

اصغر معاذی