نبض شعر

دلم تنگ است این شبها یقین دارم که میدانی

صدای غربت من را ز احساسم تو می خوانی

                 شدم از درد تنهایی گلی پژمرده و غمگین

                 ببار ای ابر پاییزی که دردم را تو میدانی

میان دوزخ عشقت پریشان و گرفتارم

چرا ای مرکب عشقم چنین آهسته میرانی

                تپش های دل خسته چه بی تاب و هراسانند

                به من آخر بگو ای دل چرا امشب پریشانی

دلم دریای خون است و پر از امواج بی ساحل

درون سینه ام آری تو آن موج هراسانی

                هماره قلب بیمارم به یاد توشود روشن

                 چه فرقی می کند اما تو که این را نمی دانی

ناشناس

تو مهربانتر از آنی که فکر می کردم

درست مثل همانی که فکر می کردم

شبیه ... ساده بگویم کسی شبیهت نیست

هنوز هم تو چنانی که فکر می کردم

تو جان شعر منی و جهان چشمانم

مباد بی تو جهانی که فکر می کردم

تمام دلخوشی لحظه های من از توست

تو آن آن زمانی که فکر می کردم

درست مثل همانی که در پی ات بودم

درست مثل همانی که فکر می کردم

مریم سقلاطونی

رد شد شبیه‌ رهگذری‌ باد، از درخت‌

آرام‌ سیبِ کوچکی‌ افتاد از درخت‌

              افتاد پیشِ پای‌ تو، با اشتیاق‌ گفت:

              ای‌ روستای‌ شعر تو آباد از درخت،

امسال‌ عشق‌ سهم‌ مرا داد از بهار

آیا بهار سهم‌ ترا داد، از درخت؟

              امشب‌ دلم‌ شبیه‌ همان‌ سیب‌ تازه‌ است‌

              سیبی‌ که‌ چید حضرت‌ فرهاد از درخت‌

کی‌ می‌شود که‌ سیب‌ غریبِ نگاه‌ من‌

با دستِ گرم‌ تو شود آزاد از درخت‌

              چشمان‌ مهربان‌ تو پرباد از بهار

              همواره‌ رهگذار تو پرباد از درخت‌

امروز آمدی‌ که‌ خداحافظی‌ کنی‌

آرام‌ سیب‌ کوچکی‌ افتاد از درخت!؟

ناشناس

تمام شب در میخـانه را کمین زده ام

سیاه مست ترین تاک را زمین زده ام

برای اینـکه نیاید بــه چشمهایـم خواب

دلی به آب و به دل ، آب آتشین زده ام

تو را بـه تیشـه از اندام کـــوه دل کندم

حریردشت تنت را ، خودم نگین زده ام

به بوی عطر تو چسبیده حس لامسه ام

به دامنــی کــه نداری هزار چیــن زده ام

به بوسه ی لب و دندان سیاه کرده امَت

به سینه های تــو مهــر صدآفرین زده ام

سـری بریده و در دست سینه ریـــز غـــزل

سری به سینه ی عاشق ترین ترین زده ام

بهمن صباغ زاده

عاقبت می شکند این قفس آرام آرام

می برد از تن عشقم _ نفس آرام آرام

              در دلم زنده شد این وسوسه با رفتن تو

              اشتیاقی به فرار از قفس آرام آرام

دیگر از عشق سخن با تو نباید گفتن

رفته از خاطرمان آن هوس آرام آرام

              غم ِ این دل، من و هر شب تا صبح

              می شود با تو نفس در نفس آرام آرام

لرزه بر قامتم افتاد از آن درد وسیع

چون زمین لرزه شوم طبس آرام آرام

              رو به من هیچ کسی پنجره ای را نگشود

              و نفهمید مرا هیچکس _ آرام آرام

آه ! ای مرگ بیا با قلم و دفتر خویش

به حساب دل من هم برس آرام آرام

 ر. الف (رهگذر )

غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد

از شما دور شدن زار شدن هم دارد

              هر که از چشم بیفتاد محلّش ندهند

              عبد آلوده شده خار شدن هم دارد

عیب از ماست که هر صبح نمی بینیمت

چشم بیمار شده تار شدن هم دارد

              همه با درد به دنبال طبیبی هستیم

              دوری از کوی تو بیمار شدن هم دارد

ای طبیب همه انگار دلت با ما نیست

بد شدن حسّ دل آزار شدن هم دارد

              آنقدر حرف در این سینه ی ما جمع شده

              این همه عقده تلنبار شدن هم دارد

از کریمان فقرا جود و کرم می خواهند

لطف بسیار طلبکار شدن هم دارد

              نکند منتظر مردن مایی آقا ؟   !

              این بدی مانع دیدار شدن هم دارد

ما اسیریم اسیر غم دنیا هستیم

غفلت از یار گرفتار شدن هم دارد

علی اکبر لطیفیان

دانلود فایل صوتی(پیشنهاد میکنم حتما دانلود کنید ، حجم ا مگ) : دانلود

بی تو اندیشیده‌ام کمتر به خیلی چیزها

می‌شوم بی‌اعتنا دیگر به خیلی چیزها

           تا چه پیش آید برای من نمی‌دانم هنوز

           دوری از تو می‌شود منجر به خیلی چیزها

غیر معمولی است رفتار من و شک کرده است

ـ چند روزی می‌شود ـ مادر به خیلی چیزها

            عکس‌هایت، نامه‌هایت، خاطرات کهنه‌ات

           می‌زنند اینجا به روحم ضربه خیلی چیزها

هیچ حرفی نیست دارم کم‌کم عادت می‌کنم

من به این افکار زجر آور، به خیلی چیزها

           می‌روم هر چند بعد از تو برایم هیچ چیز     ...

           بعد من اما تو راحت‌تر به خیلی چیزها

نجمه زارع

ای دل نگفتمت که گرفتار می شوی

با دست خود اسیر شب تار می شوی

                    ای دل نگفتمت که بمان و سکوت کن

                    دست از کسان بدار که بی یار می شوی

رفتی و بال بال زدی در هوای عشق

دیدی چه زود خسته و بیزار می شوی

                    با تو نگفتم ای گهر اشک بی دریغ

                    بر گونه ام مریز که تب دار می شوی

دیدم که می روی پی دیدار

گفتم مرو فسرده و بیمار می شوی

                    گفتم اگر که عاشقی ات پیشه هست و راه

                    رسوا چو عشق بر سر بازار می شوی

ای دل نگفتمت که تو هم با مرور عمر

آخر به دست دور زمان خوار می شوی

                    رفتی، هنوز هم به تو اندیشه می کنم

                    دانم که زود خسته از این کار می شوی

ناشناس

گفته بودی درد دل کن گاه با هم صحبتی

کو رفیق رازداری! کو دل پرطاقتی؟

              شمع وقتی داستانم را شنید آتش گرفت

             شرح حالم را اگر نشنیده باشی راحتی

تا نسیم از شرح عشقم باخبر شد، مست شد

غنچه‌ای در باد پرپر شد ولی کو غیرتی؟

             گریه می‌کردم که زاهد در قنوتم خیره ماند

             دور باد از خرمن ایمان عاشق آفتی

روزهایم را یکایک دیدم و دیدن نداشت

کاش بر آیینه بنشیند غبار حسرتی

             بس که دامان بهاران گل‌به‌گل پژمرده شد

             باغبان دیگر به فروردین ندارد رغبتی

من کجا و جرأت بوسیدن لب‌های تو

آبرویم را خریدی عاقبت با تهمتی‌

فاضل نظری    

سلام ای چشم بارانی ! پناهم می دهی امشب ؟

سوالم را که می دانی ! پناهم می دهی امشب ؟

منم آن آشنای سالیان گریه و لبخند

و امشب رو به ویرانی ، پناهم می دهی امشب ؟

میان آب و گل رقصان ، میان خار و گل خندان

در آن آغوش نورانی ، پناهم می دهی امشب ؟

دل و دین در کف یغما و من تنها و من تنها

در این هنگام رو حانی ، پناهم می دهی امشب ؟

به ظلمت رهسپار نور و از میراث هستی دور

در آن اسرار پنهانی ، پناهم می دهی امشب ؟

رها از همت بودن ، رها از بال و پر سودن

رها از حد انسانی ، پناهم می دهی امشب ؟

نگاهت آشنا با دل ، کلامت گرمی محفل

تو از چشمم چه می خوانی ؟ پناهم می دهی امشب 

ناشناس