نبض شعر

حال ما با دود و الکل جا نمی آید رفیق

زندگی کردن به عاشق ها نمی آید رفیق

روحمان آبستن یک قرن تنها بودن است

طفل حسرت نوش ما دنیا نمی آید رفیق

دست هایت را خودت "ها"کن اگر یخ کرده اند

از لب معشوقه هامان "ها" نمی آید رفیق

هضم دلتنگی برای موج‌ها آسان نیست

آب دریا بی سبب بالا نمی آید رفیق

یا شبیه این جماعت باش یا تنها بمان

هیچکس سمت دل زیبا نمی آید رفیق

.

سجاد صفری اعظم

تنها تر از نیلوفرِ مُردابِ خاموشی  

غمگین تراز بارانیِ سردی که می پوشی

با چشم هایی خسته و تب کرده بیدارم

می ترسم از یک پلک و یک دنیا فراموشی

می ترسم از برق نگاهت لحظه ی رفتن

از سردیِ آهِ تو هنگام هم آغوشی

یک شب دلت راجای من بی"تو"تصورکن

دیدی چه ساده مثل سیر وسرکه می جوشی

فنجان قهوه ، شعر، شب ،"نه نه " نمیچسبد

لطفا بمان حتی اگر چیزی نمی نوشی

لطفا شبت را روی بازوهای من سر کن

ای چشم هایت بهترین دارویِ بی هوشی

رویای من مردن به روی دست های توست

هرچند بعد ازمن توهم مشکی نمیپوشی

سجاد صفری اعظم

آواره ام این روزهای بی تو را بانو

بیزارم از طعم گَسِ این ماجرا بانو

تفسیرِ جای خالی ات مقدور شعرم نیست

باشد بیا ...من بی وفا، تو با وفا بانو  

تلخ است لبخندی که از اندوه می روید....

آزرده ام مثل عمو فیروزها بانو

یک عمرهر سَمتی دویدم صفر مطلق بود

انگار خوشبختی نمی آید به ما بانو

از قول من روی تمام جاده ها بنویس

ماندن کمی احساس میخواهد ، نه "پا" بانو

دیشب دوباره خواب دیدم عصرپاییز است

دیشب دوباره بغض کردم بی هوا بانو

سجاد صفری اعظم