دلم از غصه مترسان که خودم غمگینم
تنم از پایه ملرزان که خودم غمگینم
شده یکبار تو تنها بشوی همراهم
رخت اینبار مگردان که خودم غمگینم
دل دیوانه ی من با غم تو می سازد
به رخش زلف مرقصان که خودم غمگینم
غزلم سیل به چشمان دلم جاری کرد
منویس از شب هجران که خودم غمگینم
به تو گفتم نروی از دل من خواهی گر
سرم از خاک بپوشان که خودم غمگینم
بگذر از تن خسته گوهرش فانی شد
تو دلم باز مرنجان که خودم غمگینم
تو که ای سرو روان درد دلم میدانی
همه اشکم مده باران که خودم غمگینم
به غروب شب تاریک تو من میمیرم
تو شب از سایه فروزان که خودم غمگینم
دل تنها شده ام تا به سحر غمگین است
مرو از یاد غریبان که خودم غمگینم
تو که با این دل غمگین زده ام شادابی
تو بیا با لب خندان که خودم غمگینم
حمید عزیزیان
دیگر اشعار : حمید عزیزیان
نویسنده : علیرضا بابایی