حال من خوب است اما با تو بهتر مي‌شوم‌

آخ‌... تا مي‌بينمت يک جور ديگر مي‌شوم‌

با تو حس شعر در من بيشتر گل مي‌کند

ياسم و باران که مي‌بارد معطر مي‌شوم‌

در لباس آبي از من بيشتر دل مي‌بري‌

آسمان وقتي که مي‌پوشي کبوتر مي‌شوم‌

آنقَدَرها مرد هستم تا بمانم پاي تو

مي‌توانم مايه‌ي ـ گهگاه‌ـ دلگرمي شوم‌

ميل‌، ميل توست‌، امّا بي تو باور کن که من‌

در هجوم بادهاي سخت‌، پرپر مي‌شوم

مهدي فرجي

فصل پاييز هــم آن منظره‌‌‌ها گل دارند

ابر و باد و مه و خورشيد و فلک مطمئنم

همــه در گردش چشــم تــو تعادل دارند!

تا غمت خار گلــو هست، گلــوبند چرا؟

کشته‌ هايت چه نيازي به تجمل دارند؟!

همه‌ جا مرتع گرگ است، به اميد که‌ اند

ميش‌ هايم کــه تــه چشم تو آغل دارند؟

برگ با ريزش بـي‌وقفه به من مي‌گويد:

در زمين خوردن عشاق تسلسل دارند

هر که در عشق سر از قله برآرد هنر است

همـــه تا دامنــــه‌ ي کــــوه تحمــــــل دارند

مژگان عباسلو

مرا شکستي و من باز با تو بد نشدم

نشد شبيه تو باشم, نشد, بلد نشدم

اگرچه شد بدي ات زخم بر دلم بزند

ولي نشد که خيال تو را به هم بزند

بدي نمي کنم و از دلم نمي آيد

مني که از بدي ات هم بدم نمي آيد

نشسته اي به دلم مثل پيرهن به تنم

گذشته کار من از اينکه , از تو دل بکنم

مزن به اين در و آن در که دست بردارم

تو هر چه هم بکني باز دوستت دارم

خوشم به حال دلم که به درد تن داده است

خوشم, همينکه خيال تو را به من داده است..

سميه محمديان