با غزل نگاه تو، باغ ترانه ميشوم

مست بهارِ تازه چون، ياس شبانه ميشوم

مي شکُفم چو غنچه اي زان همه جاودانگي

در ورق خيال خود، شاهِ زمانه ميشوم

از دو جهان رها شوم همچو پرنده از قفس

تا که به شهر چشم تو، صاحبِ خانه ميشوم

نبض هزار پنجره، در رگِ آرزوي من

مي تپد و بسوي تو، باز روانه ميشوم

با سخن نگاه تو، خوش غزلي بپرورم

مژده که بعد از اين غزل، ربّ يگانه ميشوم

رامين عرب نژاد

شب هاي پرالتهاب را مي فهمم
در آينه اضطراب را مي فهمم
حالا که سقوط کرده ام از چشمت
افتادن يک شهاب را مي فهمم

بهرام مژدهي

خواهش ميکنم من خودم دوست دارم براتون شعر بفرستم

نه شما شعرارو بذاريد قشنگتره

خخيلي قشنگ بود
گرچه عشقي اين چنين را بر نمي تابد جهان
من شنيدم : هرکه بامش بيش برفش بيشتر