تا صبحدم به ياد تو شب را قدم زدم
آتش گرفتم از تو و در صبحدم زدم

با آسمان مفاخره کرديم تا سحر
او از ستاره دم زد و من از تو دم زدم

او با شهاب بر شب تب کرده خط کشيد
من برق چشم ملتهبت را رقم زدم

تا کور سوي اخترکان بشکند همه
از نام تو به بام افق ها ،‌ علم زدم

با وامي از نگاه تو خورشيد هاي شب
نظم قديم شام و سحر را به هم زدم

هر نامه را به نام و به عنوان هر که بود
تنها به شوق از تو نوشتن قلم زدم

تا عشق چون نسيم به خاکسترم وزد
شک از تو وام کردم و در باورم زدم

از شادي ام مپرس که من نيز در ازل
همراه خواجه قرعه ي قسمت به غم زدم

«حسين منزوي»