قول شاعري که فرموديد رو در جايي هم مجنون لب از لب مي شکفد و مي گويد:تو پنداري که من ليلي پرستم....من آن ليلاي ليلي را پرستم....اما فراموشمون نشه اينان تماما دو مبحث جدا از هم هستند...!!من احساس مي کنم ما داريم بعضي از مباحث رو با هم و کنار هم مي گزاريم در شرايطي که سنگ و شيشه هستند....حکايت درست به مثال هماني ست که براي موسي و آن شبان اتفاق افتاد...تو براي وصل کردن آمدي...ني براي فصل کردن آمدي!...هرکس به طريقي با خداي خودش ارتباط دارد و دوست دار اوست...به نظر بنده بي ادبي صورت نگرفته فقط شايد قدري شاعرانه شدنش بر عرفاني شدنش فائق آمده است که آن هم بي ادبي نامش نيست...!!من هيچگاه از نگاه شاعر قضاوت نمي کنم اما برداشت خودم رو خدمتتون عرضه مي دارم!