خيلي خيلي قشنگ بود

خيلي خيلي قشنگ بود

ساعت دو شب است که با چشم بيرمق
چيزي نشسته ام بنويسم بر اين ورق

چيزي که سالهاست تو آن را نگفته اي
جز با زبان شاخه گل و جلد زرورق

هر وقت حرف ميزدي و سرخ ميشدي
هر وقت مينشست به پيشانيات عرق

من با زبان شاعري ام حرف ميزنم
با اين رديف و قافيه هاي اجق وجق

اين بار از زبان غزل کاش بشنوي
ديگر دلم به اين همه غم نيست مستحق

من رفتني شدم، تو زبان باز کردهاي!
آن هم فقط همينکه: “برو، در پناه حق . .

ظاهراً هرچند ميخندم ؛ درونم شاد نيست
باد اگر در غبغبم ديدي به جز غمباد نيست

وضع من از منظر علم روانکاوي بد است !
مشکلات جسمي ام اما به ظاهر حاد نيست!

مثل شهري جنگي ام که سالها بعد از نبرد
بازسازي گشته اما باز هم آباد نيست!

بستگي دارد که از « زندان» چه تعريفي کنيم
هيچ کس در هيچ جاي اين جهان آزاد نيست

زود دانستند اين دنيا تماشايي نبود
کس از آغاز تولد کور مادرزاد نيست

حتم دارم تا شکوه کاخ ساساني به جاست
گوشه اي از چشم شيرين قسمت فرهاد نيست . . .

سلام آقاي عليرضا. خيلي زيبا بود. انخاب شعراي شما برخلاف دوستتون آقاي "ميم" خيلي زيبا و عاليه.