ديوانه ي رويت شدم لحظه اي درياب
چون ماهي دور از وطن و کاسه ي بي آب
با هر نفسم نقش تو شد زنده در اين جام
اين جسم که افتاده به آب و تن بي تاب
افسوس که عمري سپري شد تو کجايي؟
من تا به ابد منتظرم لحظه اي درياب