پيش از اينها فکر ميکردم خدا خانه اي دارد کنار ابرها

مثل قصر پادشاه قصه ها خشتي از الماس خشتي از طلا

پايه هاي برجش از عاج و بلور بر سر تختي نشسته از غرور

ماه.برق کوچکي از تاج او هر ستاره.پولکي از تاج او

اطلس پيراهن او.آسمان نقش روي دامن او .کهکشان

رعد و برق شب. طنين خنده اش سيل و طوفان. نعره ي تو فنده اش

دکمه ي پيراهن او .آفتاب برق تيغ و خنجر او .ماهتاب

هيچ کس از جاي او آگاه نيست هيچ کس را در حضورش راه نيست

پيش از اين ها خاطرم دلگير بود از خدا . در ذهنم اين تصوير بود