نظرات ياداشت شبها که چشم مست تو پرناز مي شود

دوستش دارم ...بزرگيش را ... سکوتش را ... عظمتش را...ابهتش را ... تنهاييش را...حکمتش را ... صبرش را ... و ... و...بودنش عادتيست ، مثل نفس کشيدن !
خدا را ميگويم ...

پاسخ

سلام،واقعا هم همينطوره ، ممنون از حضورت.موفق باشي