اي کاش احساسم گلي مي بود ، ميريخت عطرش را به دامانت
يا مثل يک پروانه پر ميزد ، رقصان به روي طاق ايوانت

اي کاش احساسم کبوتر بود ، بر بام قلبت آشيان ميکرد
از دست تو يک دانه برميچيد ، عشقي به قلبت ميهمان ميکرد

اي کاش احساسم درختي بود ، تو در پناه سايه اش بودي
يا مثل شمعي در شبت ميسوخت ، تو مست در ميخانه اش بودي

اي کاش احساسم صدايي داشت ، از حال و روزش با تو دم ميزد
مثل هزاران دانه برفي ، سرما به جان دشت غم ميزد

اي کاش احساسم هويدا بود ، در بستر قلبم نمي آسود
يا در سياهي دو چشمانم ، خاموش نميگشت و نمي آلود

اي کاش احساسم قلم ميگشت ، تا در نهايت جمله اي ميشد
يعني که “دوستت دارم”ي ميگشت ، تا معني احساس من ميشد !