چيزيان شبيه ديگراني تو
چيزي شبيه اين همه عادي بي احساس
چيزي شبيه سنگ هاي در کنار جو
آنها که حتي در کنار اشک صد قله
از بهر دوريشان
تنها به فکر صيقل خويشند ، تا دل ربايند از مسافر ها...
تا آن مسافر ها بيندازند بر روشان
يک قطره از احساس سطحي را
از بهمن لشت نشايي