با سلام

شعر بالا با نام شاه بيت از دوست خوبم روح اله پورجلالي بود

مثل نگار يمني، دوري را انکارش کنم؟

تو در مني و قلب من، گشته دچار سوء ظن
براي هر کس غير تو اين قلبو ديوارش کنم؟
اي دلرباي نازنين، يار مني در خود ببين
قلب تو را اي بهترين خواهم که با يارش کنم
کشته مرا دلواپسي با قلب خود در بي کسي
مشغول رويا بافي ام، دلخوش به ديدارش کنم؟
با حسرت هاي سرد خود، خو کرده ام با درد خود
نمي رسم به گرد خود، مانده ست بيمارش کنم
شاه بيت اشعارم شده برق نگاه روشنت
نام تو را بي واهمه شاه بيت اشعارش کنم؟
دنياي من تنها تويي از برگ گل نازک ترم
دورم اگر از قلب تو ترسم که آزارش کنم
خواب است قلب نازکت در سايه سار امن خود
بگذار تا قلب تو را با سايه تکرارش کنم